Zwavelzwam (Laetiporus sulphureus)
De zwavelzwam (Laetiporus sulphureus) is een zwam uit de familie Fomitopsidaceae. Het is een parasitaire zwam die onder andere op eiken groeit. Het is een heldergele tot baksteenrode zwam, die met name oude eikenbomen aanvalt in de zomer en vroege herfst. De zwam groeit echter ook op ander loofhout, en op eucalyptusbomen. Wanneer een boom wordt aangevallen door de zwam, ontstaat bruinrot, een schimmel waardoor het kernhout van de boom krimpt en bovendien roodachtig bruin verkleurt. De stam van de boom wordt langzamerhand steeds verder uitgehold. De vruchtlichamen van de zwavelzwam verschijnen niet elk jaar. De polyporen kunnen wel 10 kilogram zwaar worden. Als het vruchtlichaam ouder wordt, wordt het bros. Het vlees van de zwam is wit en sappig, oude exemplaren kunnen erg taai zijn.
Links; alle jonge Dennenzwavelkopjes onder moeders parapluw, rechts; Groene anijstrechterzwam
Links; een Trechterzwam, rechts de Geelwitte russula
Links; Gewone hertezwam, rechts; een jonge Schubbige inktzwam
Links; de Kleverig koraalzwam, rechts; wegrottende Gewone zwavelkopjes
Links; de Winterhoutzwam, rechts; de Echte honingzwam
Dikrandtonderzwam (Ganoderma adspersum), op de rechter foto een aantal langs elkaar gekoppeld.
De dikrandtonderzwam (Ganoderma adspersum) is een meerjarige houtzwam. De consolevormige, golvende hoed is 10-30 cm breed, 10-25 cm diep en 4-10 cm hoog. De bovenzijde is hard en geel- tot donkerbruin van kleur. De onderzijde is wit tot crèmekleurig en heeft heel fijne poriën. Zoals op de foto te zien is, zijn de boom en de zwam vaak bestoven met de roestbruine sporen. Elk jaar voegt de dikrandtonderzwam een laag toe aan de onderkant. De dikrandtonderzwam komt vrij algemeen voor op stammen en stronken van loofbomen, met name op beuk, eik, esdoorn, paardenkastanje en wilg.
Annanina's Rust is een natuurgebied van het Brabants Landschap van 151 ha tussen Hilvarenbeek en Diessen. Het bestaat uit een oud landgoed met loof- en naaldbos. Annanina's Rust is in 1899 gesticht door Emile Huijsmans, die leefde van 1850 tot 1920 en die notaris was te Diessen. Het is vernoemd naar zijn maîtresse, een Russische, die een huisje had op het landgoed. Tegenwoordig is het landgoed bezit van het Brabants Landschap en is het vrij toegankelijk.