Dat een ven eens in de zo veel jaar droog valt is geen probleem. Maar als zoiets enkele jaren achter elkaar gebeurt, wordt dat wel een probleem. Veel plantensoorten en kleine organismen zullen dan het loodje leggen. Natuurlijk verdwijnen er ook een aantal exoten, zoals de zonnevis, maar zo’n droogte is geen grote schoonmaak. Je ziet nu al dat bij vennen het riet en de grassen de overhand krijgen. De kwetsbare planten zijn in de verdrukking gekomen.
Maar hebben we in de zomer van 2020 ook nog profijt van het water die nu de vennen, sloten en beken vult. Dat het water nu zo hoog staat is geen garantie voor het uitblijven van een beregeningsverbod later dit jaar. De stuwen in de sloten en beken staan nu nog hoog, maar in het voorjaar moeten de boeren de akkers weer op om aardappelen te poten, de mails en ander gewassen te zaaien, en dan moet het water dat de akkers nu nog blank zet wel weggevoerd worden.
Een goede balans tussen water vast houden en akkers geschikt maken om er met de trekkers op te kunnen zal de volgende uitdaging van het Waterschap worden.