De Ekster heeft een kale kop, en niet zo'n beetje ook.
Je kunt natuurlijk niet zien of het wel een vrouwtje is. Als het mannetje zich tijdens de paring vast wil houden pakken ze vaak het vrouwtje vast bij de veren op de kop of nek, waar bij de veertjes los kunnen laten. Dat is een theorie. Echter, een ander theorie zou dichter bij de waarschijnlijkheid kunnen liggen. Omdat er onder de eksters nu stevig gevechten uitbreken pikken ze andere ook op de kop. Of een bende kauwtjes is langsgekomen en hebben deze ekster (vermoedelijk onderaan in de hiërarchie) stevig aangepakt.
De ekster is een grote zwart-witte vogel met een lange staart. De totale lengte bedraagt tot 48 cm en hij weegt rond de 200 gram (tot 250 gram). Mannetjes en vrouwtjes zijn uiterlijk volkomen gelijk maar de mannetjes zijn doorgaans iets groter en forser gebouwd. Onderzijde, flanken en schouders zijn wit evenals een klein plekje op de stuit. De zwarte veren hebben, al naar gelang het licht er op valt, een opvallende blauwe (vleugels) en/of groene, iriserende glans; soms zelfs purperkleurig (staart). Volwassen vogels die enkele jaren oud zijn, glanzen het meest; vooral de mannetjes direct na de rui.
Tuinvogels trekken zich niets aan van eksters. Als ze dat zouden doen konden ze nergens meer broeden, want overal zijn dieren die eieren of jonge vogels eten. Met de meeste tuinvogels gaat het juist ontzettend goed. De pimpelmezen, roodborsten, vinken en groenlingen draaien goede broedseizoenen.
Eksters hebben het niet altijd makkelijk. Ze vinden de dood door klauwen van haviken of bosuilen. Daarbij zijn hun grote, overkapte nesten gewild bij kraaien, torenvalken, ransuilen en zelfs eekhoorns. Vaak beginnen ze in december al takken te verzamelen om hoog in de top van een boomkruin een nest te bouwen. De bouw van een nest duurt ongeveer 40 dagen. Als na maandenlang aan het nest gewerkt te hebben het nest alsnog afgepakt wordt zijn ze bedankt voor de moeite.