maandag 21 augustus 2017

Geelbuikschildpad, exotische bezoek

De Geelbuikschildpad[2] (Trachemys scripta scripta) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). Deze schildpad verblijft in het Reuselse natuurgebied Beleven. Het is een ondersoort van de lettersierschildpad (Trachemys scripta). De geelbuikschildpad komt voor in het zuidoosten van de Verenigde Staten en het noordoosten van Mexico. In Nederland worden wel eens enkele exemplaren aangetroffen maar deze zijn uitgezet of ontsnapt. In België zijn ze ook in vennen en meertjes te vinden. Nu ook aan onze kant van de grens met België, in Reusel op het Beleven.

De Geelwangschildpad vindt het Beleven oké. Deze schildpad staat op de Unielijst en mag niet meer worden gehouden of verhandeld.

De afmetingen van een volwassen schildpad verschillen per sekse, de vrouwtjes worden veel groter dan de mannetjes. Vrouwtjes bereiken een schildlengte tot maximaal 27 centimeter. Daarnaast hebben mannetjes een langere staart en relatief lange nagels aan de voorpoten, vooral oudere exemplaren. Het schild is bij oudere dieren vrij bol, bij jongere exemplaren nog plat en de schildplaten hebben aan de achterzijde doornachtige punten. Al deze kenmerken vervagen naarmate het dier ouder wordt. Ook hebben jongere dieren een landkaart-tekening op de schildplaten en een meer afstekende tekening op de huid. Een typisch kenmerk is de S-vormige gele streep op de zijkant van de kop.

Als de temperatuur onder 10 graden komt, houden de dieren een winterslaap. Het kan echter gebeuren dat de temperaturen hoger blijven en de dieren gaan dan niet in een diepe slaap, maar houden een rustperiode. Daarbij zijn ze nog wel wat actief, maar de voedselopname is beperkt in deze periode en de stofwisseling vertraagt. In de natuurlijke omgeving duurt de rust niet veel langer dan drie maanden.


Toen er een invoerverbod op de roodwangschildpad (Trachemys scripta elegans) kwam, schakelde de handel over op twee andere ondersoorten van Trachemys scripta; de geelwangschildpad (Trachemys scripta troosti) en deze ondersoort. Hierdoor ging de geelbuikschildpad sterk in aantal achteruit. De schildpad is vrij gemakkelijk in leven te houden, eet bijna alles en is redelijk handtam. Nadeel bij in de natuur gevangen exemplaren is dat er parasieten mee kunnen komen. De levensverwachting van de schildpad is dertig jaar, er zijn exemplaren bekend die een leeftijd van meer dan 40 jaar bereikt hebben.