vrijdag 5 juli 2019

Zuidelijke heidelibel en Bruinrode heidelibel

De Zuidelijke heidelibel en Bruinrode heidelibel naast elkaar. De Zuidelijke heidelibel heeft een dunne lijn langs de zijkant van het achterlijf en gele pootjes, de Bruinrode heidelibelle heeft streepjes op het achterlijf. Op de eerste foto heb ik twee variante naast elkaar gezet. Het zijn allebei vrouwtjes.

De linker heeft een dunne lijn langs de zijkant van het achterlijf is een Zuidelijke heidelibel, de rechter met streepjes is de Bruinrode heidelibel.

De Zuidelijke heidelibel oogt zeer licht. Op het borststuk ontbreekt een dikke doorlopende naadstreep, er mogen hoogstens twee smalle strepen aanwezig zijn. Het beste determinatiekenmerk zijn de vleugels: vanaf de basis tot ongeveer de 2de dwarsader zijn de 2de en vooral de 4de ader licht van kleur. De mijten die tamelijk vaak op de vleugels van de zuidelijke heidelibel voorkomen zijn een zuidelijke soort: Arrenurus papillator. Deze mijten wijzen er meestal op dat de libel een immigrant uit het zuiden is, maar voortplanting van de mijt is intussen ook in Nederland vastgesteld.

Habitat: Bij ondiepe delen van stilstaande wateren met rijke water- en oeverplantenvegetatie. Voorkeur voor recent gegraven of droogvallende wateren.

De zuidelijke heidelibel vrouw (Sympetrum meridionale)


De Bruinrode heidelibel is een zeer algemene soort van allerlei stilstaand water. Een goed determinatiekenmerk is de afwezigheid van een 'hangsnor', hoewel ze soms wel een behoorlijke 'sproet' kunnen hebben. De mannetjes krijgen een rood achterlijf, dat echter nooit zo felrood wordt als bij de Bloedrode heidelibel. Oude vrouwtjes kunnen wat roodachtig worden.

Habitat: Allerlei stilstaande wateren. Zowel jonge als volwassen dieren verlaten de voortplantingsgebieden en kunnen overal opduiken. Bovendien zwerven Bruinrode heidelibellen veel en over grote afstanden.

Bruinrode heidelibel