De Echte kopergroenzwam, drie dagen later als de eerdere waarneming.
De Echte kopergroenzwam (Stropharia aeruginosa) is klokvormige tot een gewelfde, blauwgroene, later meer gelige, aanvankelijk slijmerige hoed van Ø 2 tot 7 cm, vaak met een stompe umbo (verhoogd gebied in het midden van een paddenstoel) en witte vlokjes aan de rand. De lamellen zijn bleek grijs, later paarszwart, uitgebocht aangehecht, met glinsterend witte, vlokkige snede. De sporen zijn paarszwart. De steel is wit met een blauwgroene zweem, met vliezige, vergankelijke, aan de bovenzijde gestreepte ring, meestal grijsbruin gekleurd door de sporen. De bovenkant van de ring is glad, de onderkant met vlokkige schubjes.
De Echte kopergroenzwam is van april tot en met november vrij algemeen te vinden op strooisel in loof- en naaldbossen en in tuinen. Hij staat alleen of in groepjes. Het jonge vruchtlichaam bezit een donkerblauwe kegel- tot klokvormige hoed met ingerolde rand; later wordt de hoed vlakker en licht okergeel van kleur. De lamellen staan dicht opeen en hebben een grijswitte kleur, die naarmate de zwam ouder wordt donker purpergrijs wordt, met een wit-vlokkige rand. De lamelsnede heeft een wit glinsterend randje, waarmee het te onderscheiden is van de valse kopergroenzwam.
De steel van de kopergroenzwam is slank en vaak iets gebogen, met een geribde en bovenop door de sporen purperzwart gekleurde ring waaronder veel witte schubjes. Hierdoor kan men hem onderscheiden van de valse kopergroenzwam die slechts één ringzone heeft. De geur is onopvallend.
De Echte kopergroenzwam bij de eerste waarneming, drie dagen geleden op 11 november.
Jonge Echte kopergroenzwammetjes bij en losliggende boomstronk met nog een gesloten hoed, waardoor de ring nog niet zichtbaar is.
Het jonge vruchtlichaam bezit een donkerblauwe kegel- tot klokvormige hoed met ingerolde rand. De hoed wordt 3 tot 6 cm breed. De lamellen staan dicht opeen en hebben een grijswitte kleur. De lamelsnede is heeft een wit glinsterend randje.
De Valse kopergroenzwam is ook klokvormige tot gewelfde. Jonge exemplaren hebben een slijmerig oppervlak. De lamellen zijn grijs- tot donkerbruin, uitgebocht of recht aangehecht, met bruine snede. De sporen zijn bruin. De steel is wit met een blauwgroene zweem, met een vage ringzone, meestal grijsbruin gekleurd door de sporen, met daaronder vlokkige schubjes, maar heeft geen ring.