Onze Zwarte kraai kraait niet, maar krast. Het "kraa-kraa-kraa" wordt veel gehoord, maar hij maakt ook andere geluiden.
Hoewel de Zwarte kraai over een groot deel van de wereld voor komt is de Zwarte kraai die in Nederland voor komt algemeen voor voor de Benelux. Onze Zwarte kraai is de Corvus corone. Van de 37 kraaiensoorten die over de wereld voor komen zijn de Corvus brachyrhynchos – Amerikaase kraai (Verenigde Staten, Zuid Canada, Moord Mexico) en de Corvus bennetti – Kleine kraai (Australië) een paar voorbeelden.
Een volwassen kraai is 48 tot 53 centimeter lang en weegt 396 tot 602 gram.[2] Kraaien zijn groter dan kauwen en in tegenstelling tot de laatste helemaal zwart, vaak met een wat groenige glans over de veren. Van de ongeveer even grote roeken zijn ze te onderscheiden doordat de laatsten een kaal stuk huid aan de basis van de snavel hebben, waardoor de snavel langer lijkt. De snavel van de roek is lichter van kleur dan de gitzwarte kraaiensnavel. Verder heeft een roek ook een 'broek', oftewel veren op zijn dijen. Een zwarte kraai heeft dit niet. Ook kan het voorkomen dat een kraai niet geheel zwart is. Het kan gebeuren dat de zwarte kraai witte veren krijgt als gevolg van verkeerde voeding.
De soort komt tot broeden in West- en Centraal-Europa, en in Oost-Azië komt een nauw verwante vorm voor, C. corone orientalis. In het tussenliggende gebied komt de bonte kraai voor die nauw verwant is, en die zowel in het oosten als in het westen van zijn verspreidingsgebied in staat blijkt met de daar voorkomende vorm vruchtbare hybriden te verwekken. Men vermoedt dat de soorten in de laatste ijstijd gescheiden zijn geraakt. Of er wel van aparte soorten mag worden gesproken is onderwerp van discussie.