vrijdag 11 april 2025

Mijn visuele natuurverhalen

Mijn naam is Jozef van der Heijden. Ik woon in de Brabantse Hulsel. Ik fotografeer al sinds de 70er jaren. Ik begon met een kleinbeeld fotocamera en een Super 8 filmcamera met geluidsregistratie. Op de boerderij filmde ik Groenlingen en Kneuen die de jongen op hun nest verzorgde. Mijn interesse gaat naar de natuur in het algemeen. Van vogels tot paddenstoelen, mossen, korstmossen en  landschappen. Maar vogels fascineren mij wel het meest. Daarnaast ben lid van diverse natuurbescherming organisaties.
(zie de logo's hieronder)

Volg mij op: Facebook Twitter YouTube FacebookTwitterYouTube Facebook Twitter YouTube en met jozefvanderheijden-foto.nl. Onderwerpen: Alles wat de natuur gedurende de jaargetijden bieden.
Bezoek ook mijn YouTube kanaal; youtube.com/JozefvanderHeijden met 330 video's en 835 abonnees.

De volle maan achter de wolken

De Maan lijkt vaak groter wanneer deze zich vlak boven de horizon bevindt (dus kort na opkomst of voor ondergang). In werkelijkheid gaat het hier om een optische illusie en is de Maan dan zelfs iets kleiner dan hoger aan de hemel. De Maan varieert echter werkelijk in grootte. Dit komt door de excentrische, ellipsvormige baan van de Maan om de Aarde. Doordat de maanbaan elliptisch is, varieert de afstand van de Maan tot de Aarde licht. Hierdoor staat de Maan soms dichterbij dan gemiddeld en soms verder weg.


De volle maan achter de wolken

Maanfotografie vereist weer een andere kennis als de gebruikelijke fotografie. De camera en de lens moeten geen moeite met scherpstellen en beeldruis in de donkere omstandigheden moet minimaal zijn. Dat is er een goed uitgangspunt om verder te gaan. De kleurbalans zal handmatig bijgesteld moeten worden. Omdat het zonlicht door de dampkring van de Aarde schijnt, is de kleur van de maan erg rood getint. Stel de Witbalans in op ongeveer 3000 graden Kelvin, dan is de maan op de foto of video zoals die in werkelijk is. Kies voor een kleurbeheer-instelling "Gelijkmatig" of "Landschap". Dan wordt de omgeving (bewolking) nog weergegeven, en niet onderbelicht ten opzichten van de lichtsterkte van de maan.

Gebruik een 500 mm telelens met een goede lichtsterkte. Indien gewenst kan er een 1.4 teleconverter aan gekoppeld worden. Gebruik de Manual fotomodus. Met de manuele belichting, ISO 200, diafragma 8 en een sluitertijd die het best past voor de juist belichting. Dat zal in de buurt van 1/20ste seconden worden. Fotograferen in Live-view is aan te bevelen. Schakel beeldstabilisatie op de lens uit, daar dit overbodig is bij fotograferen op het statief en zeker bij lange sluitertijden. Gebruik ook geen ruisreductie. Dat maakt de foto onscherper. Stel de sluiterselecter in op tijdontspanner. Stel de tijd in op 2 of 5 seconden. De foto wordt dan gemaakt nadat de camera niet meer wiebelt als gevolg van het bedienen van de camera.



The full moon behind the clouds

The moon often seems larger when it is located just above the horizon (so shortly after turnout or before falling). In reality this is an optical illusion and the moon is even slightly smaller than higher in the sky. However, the moon really varies in size. This is due to the eccentric, ellipse -shaped orbit of the moon around the earth. Because the moon lane is elliptical, the distance from the moon to the earth varies lightly. As a result, the moon is sometimes closer than average and sometimes further away.

Moon photography requires another knowledge as the usual photography. The camera and the lens should not have any trouble focusing and image noise in the dark conditions must be minimal. That is a good starting point to continue. The color balance will have to be adjusted manually. Because the sunlight shines through the atmosphere of the earth, the color of the moon is very red. Set the white balance to around 3000 degrees Kelvin, then the moon is in the photo or video as it is in real. Choose a color management setting "evenly" or "landscape". Then the environment (clouds) is still displayed, and not underexposed compared to the light intensity of the moon.

Use a 500 mm telephoto lens with a good light intensity. If desired, a 1.4 teleconverter can be linked to it. Use the Manual Photo mode. With the manual exposure, ISO 200, aperture 8 and a shutter speed that fits best for the correct exposure. That will be near 1/20th seconds. Photographing in live view is recommended. Switch out image stabilization on the lens, since this is superfluous when photographing on the tripod and certainly with long shutter speeds. Also do not use noise reduction. That makes the photo more renewal. Set the shutter selector on time release. Set the time to 2 or 5 seconds. The photo is then taken after the camera no longer wobbles as a result of operating the camera.

woensdag 9 april 2025

Park Wandelbos, tussen Reeshof en Tilburg Noord

Het Wandelbos is een stadspark in Tilburg West. Het is in of voor 1917 ontworpen door de bekende landschapsarchitect Leonard Springer die in Tilburg ook het Wilhelminapark (1895) en het Leijpark vorm gaf. Het werd als werkverschaffingsproject uitgevoerd onder leiding van de Nederlandsche Heidemaatschappij en in 1920 in gebruik genomen. In 1921 en 1922 werd een tweede fase gerealiseerd, maar volledig klaar was het pas in 1937.[2] Bij de opening kreeg het de naam Stadswandelbos.


Op de vijver in het Park Wandelbos schijnt de IJsvogel vaak te zien zijn

Het park ligt op enkele honderden meters van Station Tilburg Universiteit in de buurt Wandelbos-zuid, tussen Het Zand en de westelijke uitbreidingswijk de Reeshof. Ten zuiden van het Wandelbos ligt het sterrenbos de Oude Warande, ze worden gescheiden door de Reeshofdijk en de Spoorlijn Breda - Eindhoven. Van west naar oost wordt het park verder begrensd door de Zwartvenseweg, de Indigolaan en de Taxandriëbaan. De omliggende straten vormen een vierhoek van ongeveer zevenhonderd bij vijfhonderd meter, waar de Indigolaan en de service- en verzorgingsflat De Duynsberg nog wel een hap uit nemen. Anno 2023 is dit parkgebied een kleine dertig hectare groot; er is een kinderboerderij en een veldje met speeltoestellen, maar dit zijn latere aanpassingen.

Het park werd aangelegd in wat destijds de Zandsche bosschen werd genoemd,[3] een gebied met dennen dat een kleine kilometer ten westen van de Tilburgse woonwijken lag. Inmiddels heeft de bebouwing zich vooral naar het westen zo sterk uitgebreid dat het in oost-westrichting het midden van de stad vormt. Omdat de oostkant van de stad zijn traditionele centrumfunctie heeft behouden wordt het toch tot Tilburg-west gerekend.


Bij de opening kreeg het park de naam Stadswandelbos, maar in de jaren vijftig stond het al bekend als "Wandelbos" Het heeft die naam gegeven aan twee Tilburgse buurten in uitbreidingsplan Het Wandelbos dat in de jaren zestig en jaren zeventig gerealiseerd is. Deze dragen de namen Wandelbos-noord en -zuid. Verder is er de Wandelboslaan, die loopt van het Wandelbos tot aan de Ringbaan-west. Hoewel de naam van het park sugereerd dat er alleen gewandeld mag worden is fietsen geoon toegestaan.

Evenals het Wilhelminapark heeft het Wandelbos een aantal markante bomen zoals sequoia's, mammoetbomen, en ook de moerascipressen die opvallend vrij staan, in groepjes van drie in of bij de vijver. In het oog springend is ook de rodondendronvallei met allerlei soorten en bloemkleuren. In de keur van bijzondere planten, onder andere uit Japan en Amerika, is in beide parken de hand van Springer te herkennen, evenals aan de hoofdpaden die in elkaar grijpende ruime bogen vormen, om en over de centrale vijver. Beide parken beantwoorden nog steeds aan de 'romantische, laatnegentiende-eeuwse opzet van Springer'.


Wie met de auto naar het Wandelbos wil, moet er rekening mee houden dat de Reeshofdijk een eenrichtingsweg is, die alleen vanuit de Wandelboslaan ingereden mag worden. Parkeren kan aan het einde van de Wandelboslaan.

zondag 6 april 2025

Zingende Vink in dode boomtop

Een zingende vink in de top van een dode boom is een prachtig beeld dat veel mensen aanspreekt. Het vrolijke lied van deze kleine vogel is in veel tuinen en parken te horen, vooral in de lente en zomer.


Zingende Vink in dode boomtop

Dode boomtoppen bieden een uitstekende uitkijkpost voor vinken. Ze kunnen de omgeving goed overzien en eventuele gevaren of voedselbronnen makkelijk spotten. Vinken gebruiken hun zang om hun territorium af te bakenen en een partner te lokken. Een hoge, goed zichtbare plek zoals een dode boomtop is daarvoor ideaal. Een dode boomtop kan ook een symbolische betekenis hebben. Het kan staan voor de cyclus van het leven, de overgang van dood naar nieuw leven. De zang van de vink in deze context kan dan worden gezien als een uiting van levenskracht en optimisme.

Vinken zijn kleine, kleurrijke vogels met een korte, kegelvormige snavel. Het mannetje heeft een opvallend rozerode borst en een blauwgrijze kop. Het vrouwtje is wat minder opvallend, met een bruingrijs verenkleed. Beide hebben opvallende witte vleugelstrepen. De zang van de vink is een aflopende reeks tonen, die eindigt met een korte, krachtige 'vinkenslag'. Het is een herkenbaar geluid dat vaak te horen is in de ochtend en avond.



Singing Finch at the Top of a Dead Tree

A singing finch at the top of a dead tree is a beautiful image that appeals to many people. The cheerful song of this little bird can be heard in many gardens and parks, especially in the spring and summer.

Dead tree tops offer an excellent lookout post for finches. They can easily oversee the environment and easily spot any dangers or food sources. Finches use their singing to define their territory and lure a partner. A high, clearly visible place such as a dead tree top is ideal for that. A dead treetop can also have a symbolic meaning. It can stand for the cycle of life, the transition from death to new life. The vocals of the finch in this context can then be seen as an expression of life force and optimism.

Finches are small, colorful birds with a short, cone -shaped beak. The male has a striking pink -red chest and a blue -gray head. The female is a bit less striking, with a brown price of plumage. Both have striking white wing stripes. The vocals of the Vink is a sloping series of tones, which ends with a short, powerful 'finch battle'. It is a recognizable sound that can often be heard in the morning and evening.